Benim için önemli olan, her zaman sorunun en azla çözümü. En az eleman, en az renk, en yalın biçim. Resimlerimde kullandığım biçimler somut nesnelerdir, daha doğrusu bir tek nesne ve bunun çoğaltılması. Ancak bunların algılanması bir bütün içinde ve soyuttur. Soyut ve somut birbiriyle birleşir, bütünleşir. Çoğaltılmış biçimler, boşlukta hareket halindedir, espas kavramı önemlidir. Biçimler birbirini iter veya çeker. Resim düzleminde üste çıkar, tuvali yarar içeri girer ve yüzeyde raslantısal gibi görünen bir devinim oluşturur, düzlemi bilinçli bir biçimde bozar. Yüzeylerin planları, ortamda bulunan ışığın yönüne göre boyutları tayin eder. Böylece, üçüncü boyut duygusunu, madde ve kavram değişimi yapmadan gerçekleştirmiş olurlar.
Bir tablonun, herhangi bir şeyin resmi olma ilkesine karşı gelen yapıtlarım giderek mekanda “nesne tuval” olarak yerlerini aldılar. Sergi mekanıyla diyaloğa geçtiler. Gereğinde mekana müdahale ederek kendi sözlerini söylediler. Örneğin köşeleri yumuşatarak ortadan kaldırdılar veya tümden yok ederek, köşeyi yer ve tavanla birleştirdiler, veya mekanın tüm yüzeyini kaplayarak yeni düzenler oluşturdular.
Uzun zaman iki boyutlu yüzeyde üçüncü boyutu aradım. Bir içgüdü olarak geleneksel tekstüre, teknolojik tekstürle karşı çıktım. Zamanla tuvallerin kapladığı alanlar, yeniden biçimlendirdiği mekanlar da yetmez oldu. Boyanın olanaklarından yararlanarak yaptığım düzenlemeler, son işlerimde yanılsamayı bir kenara bırakarak, gerçek anlamlarını yakalamaya, mekanda hayal gücüne ve yoruma olanak tanımaksızın, kendi sözlerini en net biçimde söylemeye başladılar. Örneğin tüm mekanın renklendirilerek ışığın yaratılması, mekanda 51 sütunun oluşturduğu “ışık ormanı” veya resimlerimdeki dokunun tümden somutlaştırılarak, ışığında yardımıyla bir mekanın su ve dalgalara dönüşmesi gibi...
1995 yılında Berlin Kunst Raum’da sergilediğim transparan yüzeyler üzerindeki ışık resimleri “Resim Ormanı” izleyicinin yerden tavana yükselen resimler arasında dolaşarak yapıtların arkalarını da görebilmelerini sağladı. Daha sonra 2002’de Pi Artworks’de düzenlediğim “Adak Ağacı” bir anlamda resimlerimin üç boyutlu düzenlemesi, diğer taraftan sanatçı mistizminin hayata geçmesi anlamını taşıyordu.
Son işlerim “ Metamorfoz” ile üçüncü boyutun boya ile elde edildiği, hiç metalik boya kullanmadan metaloid bir etkinin yaratıldığı, yaşamdaki ve evrendeki sonsuz hareketin “sonsuza” kadar sürekli değişerek sürdürmesi gerçeğini Biçimsel olarak, anlatmaya çalıştığım işlerdir.

Daha sonra beni zorlayan,yaşayan resimler diye,adlandırdığım,üçüncü boyutu,daha da somutlaştırmak adına,keserek vücuda getirdiğim resimler.Bunlar bazen tek kat,bazen de iki -üç kat olarak tuvalin(resmin) arkasına geçer,derinliği arttırır,"kesik tuvaller bu kaygılarımın yanıtıdır. yüzeydeki, bu kesmeler,kesiklerden hesaplanmış gölge oyunları,kesik yüzeyin arkasında,bazen bir,bazen de,iki-üç kat derinliğe giden katman tuvaller... Derinlik üzerinde yüzeyin biçimlenmesi amaçlanır.Simetri,yinelemeler ve yalınlık bu resimlerin de ortak özelliğidir.Başlangıcı ve sonu,yalnızca tuvalin boyutları ve kenarları belirler.Şasi olmasa resmin nerelere kadar gideceği belirsizdir.Belki de sonsuza kadar uzanacaktır.Resmimdeki boşluk sorunu hala ilgi alanım içinde,bazen geriye giden derinlik,bazen öne çıkan ışık. Bilinmeyen,bilinemeyen gerisinde neler olduğunu çözemediğimiz,boşluk... Kesik tuvallerde görmeye çalıştığım,boya resimlerimde,tuvalin arkasını sorguladığım,izleyicide merak uyandırmaya çalıştığım,uzaysallık... Öğrencilik yıllarımda,ustaların resimlerindeki düz alanlardan etkilendim.Caravagio boşluğu hep,çalışmalarımda yer aldı.Sonra da tek obje ve tek renk,çok ritm,hareket olarak tuvallerimi biçimlendirdi.Tabi ki boşluğun,cansız ve sıkıcı bir duruma gelmemesi kaydıyla. Rölyef tadı boşluğun cansızlığını örttü,kıpı kıpır görüntü,dengeyi sağladı.Kabarıklık etkisi,yüzeyi hareketlendirdi.Asimetrik biçimlerim merkezde bir denge oluşturuncaya kadar döndü durdu.Bu biçimler bazen çok küçük şeyler,bazen çember,küre,bazen de doğadan etkilenerek düzenlenen biçimlerle,renk,tekstür,kadifemsi doku... Pozitif ve negatif iç içe ve oluşturduğu,karışık örgü,dingin ve huzurlu bir duygu yayar.Zaman Zaman hız,dinamizm,tempo ve canlılık bu resimler için kullanılan tanımlamalardır.